Pagina's

vrijdag 23 december 2011

Tevreden met een zesje

Deze herfst voelde ik duidelijk de grenzen van mijn kunnen. Teveel ballen in de lucht, en in de LINDA. las ik dat het ook nog een naam heeft: gesandwiched tussen jonge kinderen en zieke ouders. Tom Poes verzin een list.

Toen viel mijn oog op een artikel in de NRC over de zesjescultuur. Nu eens geen aanval op Nederland als achterblijvend kennisland, maar een pleidooi voor het zesje. Niet iedereen kan excelleren, en tevreden zijn is een groot goed in een tijd waarin je eigenlijk altijd het beste uit jezelf moet halen (trouwens wel geschreven door twee onderzoekers die beide cum laude promoveerden: Anouk van Kampen en Jan Truijens Martinez).

Via de route van het zesje gloorde ineens mijn oplossing aan de horizon. Tijdelijk onbetaald verlof opnemen en even niet meedoen in het dynamische gebeuren op mijn werk. Tevreden zijn met een zesje.
Ruimte om te genieten van het samenzijn met mijn familie, nu het nog kan.

Deze truc van het verlagen van m'n ambitie bevalt mij goed. Wat een opluchting. Hoewel, ik twijfelde wel even toen ik bij een collega Iedereen succesvol las dat ik me gedraag als een twintiger. Deze generatie heeft een zeer pragmatische manier van omgaan met falen en succes; als het even niet lukt, maak je succes gewoon minder belangrijk!

Heerlijk om weer even 20 te zijn;-)